ΠΡΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Με τιμή
ΟΜΑΔΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Από τις 11-11-2008 ξεκίνησε απεργία πείνας 15 μεταναστών στα Χανιά Κρήτης. Αφορμή για τη διαμαρτυρία τους αποτελεί η απόρριψη αιτήσεων νομιμοποίησής τους με βάση το ν. 3386/2005 (αρθρ. 91 παρ. 11), καθώς δεν θεωρήθηκαν επαρκές αποδεικτικό στοιχείο της διαμονής τους στην Ελλάδα πριν τις 31-12-2004 οι βεβαιώσεις των Πρεσβειών τους, παρά το ότι σε πρώτο στάδιο είχαν γίνει αυτές δεκτές και τους είχαν χορηγηθεί βεβαιώσεις υποβολής αιτήματος για άδεια διαμονής που νομιμοποιούσε την παραμονή τους.
Οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν έκτοτε στην Ελλάδα εργαζόμενοι, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σήμερα στη δυσάρεστη θέση να απειλούνται με σύλληψη και έκδοση απόφασης απέλασης εναντίον τους, λόγω του ότι στερούνται πλέον αδείας παραμονής στη χώρα, αλλά και λόγω του ότι έχουν απορριφθεί οι αιτήσεις τους για ακύρωση των απορριπτικών αποφάσεων από τα αρμόδια Δικαστήρια.
Η ομάδα αυτή των μεταναστών από τα Χανιά αποτελεί μικρή μόνο μερίδα των 170.000 – 250.000 (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕΠΟ) αλλοδαπών οι οποίοι δεν κατέστη δυνατό να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στην Ελλάδα, παρά τις εξαγγελίες σας για νομιμοποίηση όλων των αλλοδαπών που διαμένουν στην Ελλάδα. Ακόμη και όσοι διέμεναν στη χώρα πριν τις 31-12-2004, ημερομηνία που τέθηκε ως όριο και από τις διατάξεις του ν. 3386/2005, αλλά και από τις συμπληρωματικές του ν. 3536/2007, δεν κατέστη δυνατό στη μεγάλη τους πλειοψηφία να νομιμοποιήσουν την εργασία και παραμονή τους στην Ελλάδα, λόγω των ιδιαίτερα περιοριστικών προϋποθέσεων των σχετικών διατάξεων, οι οποίες απαιτούσαν την κατοχή δημοσίων εγγράφων, τα οποία ήταν αδύνατο να κατέχουν οι ενδιαφερόμενοι αλλοδαποί. Μόλις 92.000 άτομα υπέβαλλαν αίτηση για νομιμοποίηση με το ν.3386/2005, εκ των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία των αιτήσεων απορρίφθηκαν (όπως και των 15 απεργών πείνας), ενώ πολύ μικρότερος αριθμός αιτήσεων υποβλήθηκε με το ν. 3536/2007 που να πληροί έστω τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να εξεταστεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι με τις διατάξεις του ν. 3536/2007 μεγάλος αριθμός αλλοδαπών πριν τις 30-9-2007 υπέβαλλε αίτηση για έκδοση αδείας διαμονής χωρίς καμία προϋπόθεση, καταβάλλοντας το σχετικό παράβολο των 150 ευρώ, αγοράζοντας έτσι μία ελπίδα νομιμοποίησης, για την περίπτωση έκδοσης ενός νέου νόμου, ο οποίος θα νομιμοποιούσε όσους είχαν υποβάλλει αίτηση για νομιμοποίηση χωρίς καμία τύχη.
Από την εποχή του 2910/2001 η μεγάλη πλειονότητα των αλλοδαπών που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στη χώρα, ενώ επίσης ολοένα και περισσότεροι αλλοδαποί κάτοχοι αδειών διαμονής πριν το 2001 ή που νομιμοποιήθηκαν το 2001 απονομιμοποιούνται, καθώς δεν πληρούν τις ασφυκτικές προϋποθέσεις ανανέωσης των αδειών τους (ελλείπουσες ασφαλιστικές προϋποθέσεις στην περίπτωση των εργαζόμενων, ελλείπουσες προϋποθέσεις εισοδήματος στην περίπτωση των προστατευόμενων μελών της οικογενείας ή στην περίπτωση των ανεξάρτητων επαγγελματιών ή μικρεμπόρων κλπ.). Η αυστηρή εφαρμογή του ν. 3386/2005, ιδίως ήδη μετά την λήξη των μεταβατικών διατάξεων που προέβλεπαν για μεν την πρώτη μετά την ισχύ του νόμου ανανέωση των αδειών διαμονής για εργασία τη δυνατότητα εξαγοράς του συνόλου των αναγκαίων ασφαλιστικών προϋποθέσεων για δε την πρώτη μετά την ισχύ του νόμου ανανέωση των αδειών διαμονής για οικογενειακή συνένωση τον μη έλεγχο της προϋπόθεσης επαρκούς εισοδήματος, θα οδηγήσει σε απονομιμοποίηση μεγάλου όγκου και των 480.000 κατόχων αδειών διαμονής – υπηκόων τρίτων χωρών (σύμφωνα με στοιχεία του 2007) που είναι νόμιμοι.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των αλλοδαπών που ενηλικιώνονται, μετά τη φοίτησή τους σε Ελληνικά σχολεία, και διαπιστώνουν ότι στερούνται αδείας παραμονής αλλά και δυνατότητας έκδοσης αυτής, διότι οι γονείς τους απώλεσαν το σχετικό δικαίωμα παραμονής στην Ελλάδα, από την ύπαρξη του οποίου εξαρτάται και η δική τους παραμονή στην Ελλάδα. Την ως άνω δε ιδιαίτερα τραγική περίπτωση δεν επιλύει ούτε η προτεινόμενη τροποποίηση για τη δυνατότητα χορήγησης καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος σε όσα παιδιά αλλοδαπών έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, καθώς το μεν εξαρτάται από την προϋπόθεση της γέννησής τους στην Ελλάδα, που ελάχιστοι την πληρούν, το δε εξαρτάται από τη νομιμότητα της παραμονής των γονέων τους, η οποία δεν ισχύει για μεγάλο αριθμό περιπτώσεων (από τις περισσότερες πρόσφατες έρευνες εκτιμάται ότι η αναλογία παράνομων – νόμιμων μεταναστών είναι 1:2).
Η μόνη διέξοδος διαφυγής του όλου συστήματος τα τελευταία χρόνια ήταν η νομιμοποίηση των Πολωνών, Βούλγαρων και Ρουμάνων πολιτών λόγω της εισόδου των χωρών τους στην ΕΕ, ενώ ήδη η μελλοντική είσοδος της Αλβανίας στην ΕΕ φαντάζει ως η μόνη λύση του συνεχιζόμενου καθεστώτος ημιπαρανομίας τους.
Μεγάλος ήδη αριθμός αλλοδαπών προερχόμενων από Ασιατικές και Αφρικανικές κυρίως χώρες έχουν οδηγηθεί στην επιλογή της υποβολής αίτησης ασύλου, καθώς δεν τους δίνεται η οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα νομιμοποίησης της παραμονής τους στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τον κορεσμό του όλου συστήματος ασύλου, που, πέρα από οποιαδήποτε άλλα εγγενή προβλήματα, επωμίζεται και τον αναντίστοιχο ρόλο μιας προσωρινής νομιμοποίησης της παραμονής αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η άλλη μεγάλη μερίδα των αλλοδαπών που υπέβαλλαν αίτηση για νομιμοποίηση με τον ν. 3386/2005 και οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν, είναι όσοι, αφού παραιτήθηκαν από την διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου τους υπέβαλλαν αίτηση νομιμοποίησης, παρότι δεν είχαν λάβει έως τις 31-12-2004 απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος ασύλου, όπως απαιτούσαν οι σχετικές διατάξεις. Η εν λόγω ομάδα αλλοδαπών, παρά και τις παραινέσεις του πρώην Υπουργείου Δημόσιας Τάξης παρέμεινε εκτός του πλαισίου νομιμοποίησης του ν. 3386/2005 και του ν. 3536/2007, παρότι κατείχαν ισχυρότατο αποδεικτικό δημόσιο έγγραφο παραμονής τους στην Ελλάδα πριν τις 31-12-2004.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι το αίτημα για νομιμοποίηση των αλλοδαπών που διαμένουν στη χώρα παραμένει ακόμη και σήμερα ένα ισχυρό αίτημα, που κινητοποιεί ανθρώπους και τους οδηγεί ακόμη και σε απεγνωσμένες προσπάθειες, ενίοτε και με το φόβο της διακύβευσης της ίδιας τους της παραμονής τους στην Ελλάδα, την οποία έχουν κατοχυρώσει de facto, παρά την άρνηση του νόμου να τους την αναγνωρίσει. Οι 15 άνθρωποι που κάνουν απεργία πείνας στα Χανιά δεν διακινδυνεύουν μόνο την υγεία τους, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, την ελπίδα μιας νέας ζωής που έχουν ξεκινήσει στην Ελλάδα με όνειρα και προοπτικές. Είναι παράνομοι, που ζητούν να γίνουν νόμιμοι. Εχουν φίλους Ελληνες που δεν γνωρίζουν αν έχουν ή δεν χαρτιά. Εργάζονται, παρέχουν υπηρεσίες, παρότι δεν μπορούν πλέον να ασφαλιστούν στο ΙΚΑ και να έχουν την δυνατότητα απολαβής κοινωνικών υπηρεσιών.
Γνωρίζουμε ότι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που λειτουργεί η χώρα μας, έχετε αποφασίσει να μην προχωρήσει καμία ευρωπαϊκή χώρα σε μαζικές νομιμοποιήσεις έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν νέα κύματα μεταναστών προς κάποια χώρα. Η ως άνω πολιτική είναι πιστεύουμε ουτοπική, καθώς δεν ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, ως χώρα πρώτης εισόδου μεταναστών στην ΕΕ. Μόνο πέρσι 112.000 πρόσφυγες και μετανάστες εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα. Εξ αυτών πολύ μικρός αριθμός είναι εφικτό να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του.
Οι υπόλοιποι παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό στην Ελλάδα και σε μικρότερο ποσοστό μετακινούνται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προσθέτοντας νέους παράνομους αλλοδαπούς, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, υποκείμενοι διαρκώς στην εκμετάλλευση, συντηρώντας και επιτείνοντας φαινόμενα τύπου Πάτρας και Ομόνοιας, φαινόμενα δηλαδή δημιουργίας κοινωνικού περιθωρίου.
Μόνος τρόπος πιστεύουμε αποφυγής των φαινομένων αυτών αποτελεί η νομιμοποίηση της παραμονής των αλλοδαπών συνανθρώπων μας στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μόνο την προηγούμενη δεκαπενταετία απορρόφησε και ενέταξε στην Ελληνική κοινωνία, έστω με προβληματικό τρόπο, περισσότερο από 1.000.000 μετανάστες. Πιστεύουμε ότι και οι 15 μετανάστες στα Χανιά, αλλά πολύ περισσότερο και όλοι οι άλλοι ανώνυμοι αλλοδαποί που διαμένουν παράνομα στη χώρα δικαιούνται να νομιμοποιηθούν και να ενταχθούν στην Ελληνική κοινωνία.
Οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν έκτοτε στην Ελλάδα εργαζόμενοι, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σήμερα στη δυσάρεστη θέση να απειλούνται με σύλληψη και έκδοση απόφασης απέλασης εναντίον τους, λόγω του ότι στερούνται πλέον αδείας παραμονής στη χώρα, αλλά και λόγω του ότι έχουν απορριφθεί οι αιτήσεις τους για ακύρωση των απορριπτικών αποφάσεων από τα αρμόδια Δικαστήρια.
Η ομάδα αυτή των μεταναστών από τα Χανιά αποτελεί μικρή μόνο μερίδα των 170.000 – 250.000 (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕΠΟ) αλλοδαπών οι οποίοι δεν κατέστη δυνατό να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στην Ελλάδα, παρά τις εξαγγελίες σας για νομιμοποίηση όλων των αλλοδαπών που διαμένουν στην Ελλάδα. Ακόμη και όσοι διέμεναν στη χώρα πριν τις 31-12-2004, ημερομηνία που τέθηκε ως όριο και από τις διατάξεις του ν. 3386/2005, αλλά και από τις συμπληρωματικές του ν. 3536/2007, δεν κατέστη δυνατό στη μεγάλη τους πλειοψηφία να νομιμοποιήσουν την εργασία και παραμονή τους στην Ελλάδα, λόγω των ιδιαίτερα περιοριστικών προϋποθέσεων των σχετικών διατάξεων, οι οποίες απαιτούσαν την κατοχή δημοσίων εγγράφων, τα οποία ήταν αδύνατο να κατέχουν οι ενδιαφερόμενοι αλλοδαποί. Μόλις 92.000 άτομα υπέβαλλαν αίτηση για νομιμοποίηση με το ν.3386/2005, εκ των οποίων η μεγάλη πλειοψηφία των αιτήσεων απορρίφθηκαν (όπως και των 15 απεργών πείνας), ενώ πολύ μικρότερος αριθμός αιτήσεων υποβλήθηκε με το ν. 3536/2007 που να πληροί έστω τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να εξεταστεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι με τις διατάξεις του ν. 3536/2007 μεγάλος αριθμός αλλοδαπών πριν τις 30-9-2007 υπέβαλλε αίτηση για έκδοση αδείας διαμονής χωρίς καμία προϋπόθεση, καταβάλλοντας το σχετικό παράβολο των 150 ευρώ, αγοράζοντας έτσι μία ελπίδα νομιμοποίησης, για την περίπτωση έκδοσης ενός νέου νόμου, ο οποίος θα νομιμοποιούσε όσους είχαν υποβάλλει αίτηση για νομιμοποίηση χωρίς καμία τύχη.
Από την εποχή του 2910/2001 η μεγάλη πλειονότητα των αλλοδαπών που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν να νομιμοποιήσουν την παραμονή τους στη χώρα, ενώ επίσης ολοένα και περισσότεροι αλλοδαποί κάτοχοι αδειών διαμονής πριν το 2001 ή που νομιμοποιήθηκαν το 2001 απονομιμοποιούνται, καθώς δεν πληρούν τις ασφυκτικές προϋποθέσεις ανανέωσης των αδειών τους (ελλείπουσες ασφαλιστικές προϋποθέσεις στην περίπτωση των εργαζόμενων, ελλείπουσες προϋποθέσεις εισοδήματος στην περίπτωση των προστατευόμενων μελών της οικογενείας ή στην περίπτωση των ανεξάρτητων επαγγελματιών ή μικρεμπόρων κλπ.). Η αυστηρή εφαρμογή του ν. 3386/2005, ιδίως ήδη μετά την λήξη των μεταβατικών διατάξεων που προέβλεπαν για μεν την πρώτη μετά την ισχύ του νόμου ανανέωση των αδειών διαμονής για εργασία τη δυνατότητα εξαγοράς του συνόλου των αναγκαίων ασφαλιστικών προϋποθέσεων για δε την πρώτη μετά την ισχύ του νόμου ανανέωση των αδειών διαμονής για οικογενειακή συνένωση τον μη έλεγχο της προϋπόθεσης επαρκούς εισοδήματος, θα οδηγήσει σε απονομιμοποίηση μεγάλου όγκου και των 480.000 κατόχων αδειών διαμονής – υπηκόων τρίτων χωρών (σύμφωνα με στοιχεία του 2007) που είναι νόμιμοι.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των αλλοδαπών που ενηλικιώνονται, μετά τη φοίτησή τους σε Ελληνικά σχολεία, και διαπιστώνουν ότι στερούνται αδείας παραμονής αλλά και δυνατότητας έκδοσης αυτής, διότι οι γονείς τους απώλεσαν το σχετικό δικαίωμα παραμονής στην Ελλάδα, από την ύπαρξη του οποίου εξαρτάται και η δική τους παραμονή στην Ελλάδα. Την ως άνω δε ιδιαίτερα τραγική περίπτωση δεν επιλύει ούτε η προτεινόμενη τροποποίηση για τη δυνατότητα χορήγησης καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος σε όσα παιδιά αλλοδαπών έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, καθώς το μεν εξαρτάται από την προϋπόθεση της γέννησής τους στην Ελλάδα, που ελάχιστοι την πληρούν, το δε εξαρτάται από τη νομιμότητα της παραμονής των γονέων τους, η οποία δεν ισχύει για μεγάλο αριθμό περιπτώσεων (από τις περισσότερες πρόσφατες έρευνες εκτιμάται ότι η αναλογία παράνομων – νόμιμων μεταναστών είναι 1:2).
Η μόνη διέξοδος διαφυγής του όλου συστήματος τα τελευταία χρόνια ήταν η νομιμοποίηση των Πολωνών, Βούλγαρων και Ρουμάνων πολιτών λόγω της εισόδου των χωρών τους στην ΕΕ, ενώ ήδη η μελλοντική είσοδος της Αλβανίας στην ΕΕ φαντάζει ως η μόνη λύση του συνεχιζόμενου καθεστώτος ημιπαρανομίας τους.
Μεγάλος ήδη αριθμός αλλοδαπών προερχόμενων από Ασιατικές και Αφρικανικές κυρίως χώρες έχουν οδηγηθεί στην επιλογή της υποβολής αίτησης ασύλου, καθώς δεν τους δίνεται η οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα νομιμοποίησης της παραμονής τους στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τον κορεσμό του όλου συστήματος ασύλου, που, πέρα από οποιαδήποτε άλλα εγγενή προβλήματα, επωμίζεται και τον αναντίστοιχο ρόλο μιας προσωρινής νομιμοποίησης της παραμονής αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η άλλη μεγάλη μερίδα των αλλοδαπών που υπέβαλλαν αίτηση για νομιμοποίηση με τον ν. 3386/2005 και οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν, είναι όσοι, αφού παραιτήθηκαν από την διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου τους υπέβαλλαν αίτηση νομιμοποίησης, παρότι δεν είχαν λάβει έως τις 31-12-2004 απορριπτική απόφαση επί του αιτήματος ασύλου, όπως απαιτούσαν οι σχετικές διατάξεις. Η εν λόγω ομάδα αλλοδαπών, παρά και τις παραινέσεις του πρώην Υπουργείου Δημόσιας Τάξης παρέμεινε εκτός του πλαισίου νομιμοποίησης του ν. 3386/2005 και του ν. 3536/2007, παρότι κατείχαν ισχυρότατο αποδεικτικό δημόσιο έγγραφο παραμονής τους στην Ελλάδα πριν τις 31-12-2004.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι το αίτημα για νομιμοποίηση των αλλοδαπών που διαμένουν στη χώρα παραμένει ακόμη και σήμερα ένα ισχυρό αίτημα, που κινητοποιεί ανθρώπους και τους οδηγεί ακόμη και σε απεγνωσμένες προσπάθειες, ενίοτε και με το φόβο της διακύβευσης της ίδιας τους της παραμονής τους στην Ελλάδα, την οποία έχουν κατοχυρώσει de facto, παρά την άρνηση του νόμου να τους την αναγνωρίσει. Οι 15 άνθρωποι που κάνουν απεργία πείνας στα Χανιά δεν διακινδυνεύουν μόνο την υγεία τους, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, την ελπίδα μιας νέας ζωής που έχουν ξεκινήσει στην Ελλάδα με όνειρα και προοπτικές. Είναι παράνομοι, που ζητούν να γίνουν νόμιμοι. Εχουν φίλους Ελληνες που δεν γνωρίζουν αν έχουν ή δεν χαρτιά. Εργάζονται, παρέχουν υπηρεσίες, παρότι δεν μπορούν πλέον να ασφαλιστούν στο ΙΚΑ και να έχουν την δυνατότητα απολαβής κοινωνικών υπηρεσιών.
Γνωρίζουμε ότι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που λειτουργεί η χώρα μας, έχετε αποφασίσει να μην προχωρήσει καμία ευρωπαϊκή χώρα σε μαζικές νομιμοποιήσεις έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν νέα κύματα μεταναστών προς κάποια χώρα. Η ως άνω πολιτική είναι πιστεύουμε ουτοπική, καθώς δεν ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, ως χώρα πρώτης εισόδου μεταναστών στην ΕΕ. Μόνο πέρσι 112.000 πρόσφυγες και μετανάστες εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα. Εξ αυτών πολύ μικρός αριθμός είναι εφικτό να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του.
Οι υπόλοιποι παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό στην Ελλάδα και σε μικρότερο ποσοστό μετακινούνται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προσθέτοντας νέους παράνομους αλλοδαπούς, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, υποκείμενοι διαρκώς στην εκμετάλλευση, συντηρώντας και επιτείνοντας φαινόμενα τύπου Πάτρας και Ομόνοιας, φαινόμενα δηλαδή δημιουργίας κοινωνικού περιθωρίου.
Μόνος τρόπος πιστεύουμε αποφυγής των φαινομένων αυτών αποτελεί η νομιμοποίηση της παραμονής των αλλοδαπών συνανθρώπων μας στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μόνο την προηγούμενη δεκαπενταετία απορρόφησε και ενέταξε στην Ελληνική κοινωνία, έστω με προβληματικό τρόπο, περισσότερο από 1.000.000 μετανάστες. Πιστεύουμε ότι και οι 15 μετανάστες στα Χανιά, αλλά πολύ περισσότερο και όλοι οι άλλοι ανώνυμοι αλλοδαποί που διαμένουν παράνομα στη χώρα δικαιούνται να νομιμοποιηθούν και να ενταχθούν στην Ελληνική κοινωνία.
Ακούστε τα αιτήματά τους και την κραυγή απόγνωσής τους.
Νομιμοποιείστε την παραμονή τους στην Ελλάδα.
Δώστε τους τη δυνατότητα, την ελπίδα και την προοπτική ένταξής τους στην Ελληνική κοινωνία.
Νομιμοποιείστε την παραμονή τους στην Ελλάδα.
Δώστε τους τη δυνατότητα, την ελπίδα και την προοπτική ένταξής τους στην Ελληνική κοινωνία.
Με τιμή
ΟΜΑΔΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
